نمونه لایحه دفاعیه سفته ضمانت

_{^{متن لایحه دفاعیه - سفته به عنوان ضمانت}}

بسمه تعالی

ریاست محترم شعبه سوم دادگاه حقوقی تهران

با سلام و احترام

در خصوص پرونده به شماره بایگانی .... و متعاقب اظهار نظر کارشناس محترم بدین وسیله به عرض عالی می رساند:

پرونده حاضر به عنوان دادخواست جلب ثالث در پرونده ی اصلی (مطالبه سفته) طرح گردید که در پرونده  اصلی با کلاسه .... که در همان شعبه مورد رسیدگی و صدور حکم قرار گرفته است اینجانب به پرداخت وجه سفته محکوم گردیدم، در پرونده جلب ثالث تقاضای ارجاع امر به کارشناس و حسابرس جهت بررسی حساب های فی مابین خود و خواندگان را نمودم که در نهایت کارشناس مربوطه در تاریخ 1399/04/30 اقدام به اظهار نظر نمود و پس از درخواست گزارش تکمیلی در تاریخ 1399/12/29 گزارش تکمیلی خود را تقدیم شعبه نمود و در تاریخ 1400/02/04 به اینجانب ابلاغ گردید که در خصوص پروسه پرونده و با عنایت به نظریه کارشناسی نکاتی را به استحضار آن مقام می رسانم.

1- اینجانب به عنوان مشاور قرارداد در شرکت .... با مدیریت عاملی آقایان محمد و پارسا .... استخدام شدم و همانطور که عرف استخدام در شرکت های خصوصی می باشد جهت تضمین حسن انجام کار یک فقره سفته (موضوع خواسته دعوای اصلی) در اختیار شرکت مذکور قرار دادم. اما پس از این که خواندگان به جهت مشکلات و مسائل کاری همکاری خود را با من قطع نمود، به رغم ارسال اظهارنامه توسط بنده، خواندگان از استرداد سفته به من خودداری نمودند و سفته را با ظهرنویسی توسط یکی از کارمندان خود (آقای نبی اله ....، خواهان پرونده اصلی مطالبه سفته) مطالبه نمودند.

2- همانطور که مستحضرید و کارشناس محترم هم در پروسه تحقیق و بررسی به آن دست یافته(در بند یک نتیجه گیری در صفحه ۱۱ اظهار نظر اولیه و در بند الف نتیجه گیری در صفحه 6 در اظهار نظر تکمیلی)، سفته مورد استناد در مقام تضمین و به صورت امانت به خوانده دعوای جلب ثالث (آقای سید پارسا ...... و شرکت .....) سپرده شده بود و خواندگان آن را به شخص دیگری (آقای نبی اله ....) سپرده و به تعبیر عامیانه، خرج کرده اند و دارنده سفته نیز(آقای نبی اله .....)، با شکایتی تحت عنوان مطالبه وجه سفته، در پرونده اصلی حکم به محکومیت اینجانب به پرداخت وجه سفته را گرفته است.

3- از آن جایی که بنده قبل از واخواست سفته، طی اظهارنامه ای امانی بودن سفته را به خواندگان اعلام نمودم، خواندگان (آقای سید پارسا ... و شرکت ....) حقی در واگذاری و انتقال سفته تضمین نداشته اند و در بهترین حالت پس از تشخیص طلب و به رسمیت شناختن آن از سوی مرجع صالح می توانسته اند به اندازه طلب خود از وجه سفته را مطالبه نمایند. به تعبیر دیگر بنده در واقع بدهی نسبت به وجه سفته به خواندگان نداشتم که ملزم به پرداخت آن به ایشان و یا شخص ثالث گردم.

4- آنچه از مجموع مقررات راجع به اسناد تجاری استنباط می شود این است که در نهایت مسئول اصلی پرداخت بدهی و شخصی که بدهی بر عهده وی مستقر است عبارت است از کسی که واقعا بدهکار است و حتی اگر سفته تضمینی و امانی را قابل مطالبه بدانیم به جهت رابطه بلافصل بین اینجانب و خواندگان دعوی ایراد برائت ذمه و عدم وجود طلب و عدم وجود بدهی باید مورد استماع و رسیدگی قرار گیرد و همانگونه که کارشناس رسمی دادگستری نیز اعلام نموده است این سفته بابت تضمین و به صورت امانی به خواندگان داده شده بوده و ایشان حق انتقال آن را به ثالث نداشتند و من واقعا بدهی بابت سفته به خواندگان نداشته ام و اگر شرکت مذکور ادعای طلبی از اینجانب داشته باشد باید در مراجع ذیصلاح طرح دعوا نماید ولی خواندگان هیچ دعوا و ادعایی در این خصوص مطرح ننموده اند .

5- مضافا این که خواندگان محترم نه تنها سفته امانی را پشت نویسی و خرج نمودند و به من مسترد نکردند بلکه حقوق استخدامی مرا هم پایمال کردند که در مراجع ذی صلاح طلب خود را از خواندگان مطالبه نموده ام.

6- اگرچه سفته از جمله اسناد تجاری است که اصولاً  تحت شمول اصل غیر قابل استناد بودن ایرادات قرار می گیرد، اما این اصل نیز دارای استثنائاتی است که یکی از آنها دارنده بدون حسن نیت می باشد. با این توضیح که دارنده ای که از چگونگی روابط شخصی میان متعهدین آن که به اعتبار سند و مالکیت آن لطمه وارد می سازد آگاه باشد، دارنده با حسن نیت نیست. در این فرض نیز دارنده سفته، آقای نبی اله ....، به جهت این که کارمند آقای سید پارسا ... بوده و ازروابط کاری فی مابین من و ایشان و تضمینی بودن سفته اطلاع داشته و با تبانی ایشان این سند را به زیان بنده تحصیل و به اجرا گذاشته است، دارنده با حسن نیت نبوده و اصل غیر قابل استناد بودن ایرادات در قبال ایشان قابل اجرا نمی باشد.

7- در تأیید عدم امکان اجرای اصل عدم استناد به ایرادات، در مقابل دارنده بدون حسن نیت، ارجاع داده می شود به نظریه حقوقی شماره 3750/7 مورخ 30/7/1390 و همچنین رأی صادره از شعبه چهارم دیوان عالی کشور، مورخ 20/1/1328 و مفهوم مخالف آن که اشاره می دارد:" اگر آگاهی دارنده از عدم انجام تعهد ظهرنویس ثابت شود چنین دارنده ای با حسن نیت قلمداد نمی گردد." هم چنین رأی صادره از شعبه 16 دادگاه تجدیدنظر به شماره .... مورخ 21/6/91 بیان می دارد:" که اصل عدم قبول ایرادات  تنها در مورد دارنده با حسن نیت اعمال می شود و در مقابل دارنده بدون حسن نیت امکان طرح ایرادات وجود دارد."

با عنایت به مراتب فوق و با توجه به تضمینی بودن سفته و عدم حسن نیت دارنده بر اساس دلائل فوق الذکر، و این که خوانده دعوا در هیچ مرجعی جهت وصول مطالبات مالی خود اقدام ننموده و صرفا به جهت آزار اینجانب که کارمند سابق ایشان بوده ام و سوء استفاده از سفته تضمینی آن را به احدی از کارمندان خود ارائه داده است، جهت عدم تضییع حقوق اینجانب و باعنایت به این که بنده در پرونده اصلی با موضوع مطالبه سفته محکوم شده ام رسیدگی و صدور حکم به محکومیت خواندگان به پرداخت وجه سفته از آن مقام مورد تقاضا می باشد.

با سپاس و تجدید احترام

تنظیم کننده : وکیل مسعود محمدی (بهار 1400)

استفاده از این مطلب با ذکر منبع (www.masoudmohamadi.ir) بلامانع است.